+31 (0)6 4207 6796

Trauma ervaringsdeskundige

Trauma wat een vreugdevol leven in een klap veranderde

Op 12 april 2009 waren wij met ons gezin en mijn schoonfamilie op weg naar een gezellig uitje toen we getroffen werden door een ernstig auto ongeluk. Ons vreugdevolle leven veranderde in een mum van tijd in een leven vol pijn, tranen, verdriet en therapieën.

Mijn hele gezin was getroffen door een hoogenergetisch trauma met veel kneuzingen, breuken en schok. Ik ben er zelf met o.a. kneuzingen en een whiplash, mijn kinderen met wat lichtere fysieke klachten en allen met een (hoogenergetisch) psychisch trauma redelijk uitgekomen. Mijn man niet. Hij lag met o.a. een hersenkneuzing op de intensive care gevolgd door operaties en medium care. Taferelen vanuit een ander bewustzijn deden zich bij hem voor. Hij kon zich later niets herinneren van wat er gebeurd is en hoe het gebeurd is.

Na een aantal prikken en stevige medicatie tijdens één enkele observatienacht in het ziekenhuis, mocht ik naar huis en naar een leven vol pijn en verdriet. Naar mijn kinderen (toen 4 en 6 jaar oud) die net een trauma hadden meegemaakt en niet bij me mochten blijven in het ziekenhuis omdat er geen plek was. Naar een nieuw leven waar geen ruimte en tijd was om mijn pijn en verdriet met iemand te delen.

Sterker nog, mijn kinderen waren op dat moment de enigen die hebben gezien en meegemaakt wat ik ook meemaakte, maar ze waren niet in staat om dat te bespreken. Ze durfden zelfs niet te huilen, de schok was te heftig. Al zo jong hebben ze kennis gemaakt met het feit dat het leven in een flits aan je voorbij kan gaan, maar ze waren net als ik blij dat niemand van ons dood is gegaan.

Met hulp van mijn zus en haar gezin en mijn zwager met zijn toenmalige vriendin heb ik enigszins mijzelf staande kunnen houden. Mijn ouders zijn er al jaren niet meer en mijn schoonouders hadden hun eigen visie en verdriet. Aandacht voor mijn pijn kwam niet van die kant.

Sommige familieleden die wij waardeerden keerden me letterlijk de rug toe. Zij hadden kennelijk andere ideeën over wat mijn kinderen en ik hadden meegemaakt en er werden uitspraken gedaan die je in zo’n situatie niet verwacht. Dat maakte de traumatische ervaring niet milder. En dan maar positief en sterk blijven.


Hulp

De gedachte dat er psychologische hulp voor ons beschikbaar was hield me op de been. Dankbaar dat zoiets bestaat. Ik heb mogen ervaren en nog steeds ervaar ik hoe nauw verbonden onze psyche met het lichaam is.

Hoe onze gedachten wanneer we emotionele stress ervaren ons lichaam beïnvloeden en de fysieke klachten vast houden.


Het leven wat door gaat

Je wordt door het leven letterlijk en figuurlijk op de proef gesteld. Hoe ga je in deze situatie om met alle gebeurtenissen en het herstel van je gezin. Het zien van mijn man in een toestand van o.a. niet weten waar je bent, maakte de traumatische ervaring niet beter. Voor mij niet en voor de kinderen niet. Waar sta je dan zelf in het verhaal en hoe houd je alles nog draaiende in je leven dat gewoon doorgaat.

Revalidatie

Na een zware operatie en een maand lang ziekenhuisrevalidatie, kon ik mijn man meenemen om verder te revalideren in onze woonplaats. Ook tijdens en na deze lange revalidatie en hoewel mijn man redelijk goed hersteld is, kan hij zich nog steeds niets van het ongeluk herinneren. Degene met wie ik deze traumatische ervaring kon delen, degene die mijn pijn kon begrijpen heeft daartoe de mogelijkheid niet. Het is uit zijn hersenen voorgoed gewist.

Ik ben enorm dankbaar en blij dat in het revalidatiecentrum psychosociale hulp voor mij en onze kinderen beschikbaar was. Blij dat ik Renee heb mogen ontmoeten. Zij wist mij te helpen leren accepteren dat ik in mijn eentje door dit trauma proces heen moest, met haar steun en begeleiding uiteraard. Dat ik mijn verhaal aan haar kwijt kon zonder enig oordeel van haar kant en dat mijn kinderen en ik bij haar terecht konden om over ons verdriet te praten, deed ons goed.

Zij gaf me de moed en positieve handvatten om door te gaan en niet in een negatieve spiraal te belanden. Renee wist mij te laten inzien dat er mogelijkheden waren om ook met de beperkingen te leren leven.

In de periode na revalidatie van mijn man, begon fase twee. Acceptatie van de nieuwe situatie met een minder goede gezondheid, traumaverwerking door de kinderen en mij.

Advocaat en verzekeraar die de boel aan het uitzoeken waren omdat mijn man zijn werk niet meer kan hervatten. Een onderzoeken trommel die heel lang heeft geduurd totdat onze zaak afgerond werd. Wij hebben moeten leren accepteren dat onze gezondheid nooit meer hetzelfde zal zijn als voor het ongeluk en dat we moeten leven met bepaalde beperkingen. Onze kinderen zijn sneller serieuzer geworden en bewuster van hoe kort het leven kan zijn. Toch heeft deze traumatische ervaring mede door goede psychosociale hulp ons en onze kinderen ook positieve dingen gebracht.

Zo is onze band sterker geworden en genieten wij nu meer van elke dag en de dingen die we wel kunnen doen. Het is belangrijk om hulp te vragen en te accepteren, wil je verandering in je situatie en gevoelens aanbrengen.

Dit verhaal is veel langer en om een lang verhaal korter te maken…

“wat je ook mee maakt, durf over je gevoelens en gedragingen te praten met een hulpverlener die echt de tijd voor je neemt en aandacht voor jouw gevoelens en probleem heeft.”

Iemand die niet oordeelt maar wel begrip toont, iemand als een stress-counsellor bijvoorbeeld. Een stress-counsellor kan jou positieve input brengen, jou handvatten aanreiken hoe om te gaan met de onprettige situatie en je leert om vanuit een positief perspectief mogelijkheden te creëren voor verandering. Je staat dan sterker in je schoenen en in het leven.

Ik help je graag verder